Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

2 ΝΕΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΣΚΥΘΙΩΤΗ


ΜΑΥΡΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ
 

Μοιάζει με μια έλξη δυνατή
τα μάτια η φωνή και το βλέμμα καρφωμένο
φαίνεται πως ήταν μαγική
η μόνη εκδρομή μ' ένα τρένο τρελαμένο

Όπως τραγουδάει η βροχή
κι η καρδιά της περιμένει με φωτάκι αναμμένο
σκοτάδι μες στο σπίτι της σιωπή
η κλήση προωθείται "δεν μπορώ να περιμένω..."

Μια καρφίτσα στα μαλλιά του φεγγαριού
κι ένα σάλτο ως το στόμα τ΄ουρανού...

Είπανε πως θα 'ρθει ένα πρωί
όλα όσα δεν έζησε σ' εκείνη θα γυρίσουν
χρόνια περιμένει στην αυλή
τα μαύρα τριαντάφυλλα στον κήπο της ν' ανθίσουν

Απ' όλες η πιο μακρινή φυγή
εκείνη η γραμμή που δεν τέμνει με καμία
μόνο που ΄ναι λίγο ακριβή
αυτό το παραμύθι έχει σπάσει τα ταμεία

Μια καρφίτσα στα μαλλιά του φεγγαριού
κι ένα σάλτο ως το στόμα τ' ουρανού...

ΣΕ ΛΙΓΟ

 

Τα φώτα στο δρόμο σε λίγο θα σβήσουν
τα μάτια σου τρέχουν ψηλά μακριά
η πόλη χορεύει φωνάζει ξεσπάει
κι εσύ ταξιδεύεις για ώρες ξανά

Σηκώνουν τα σύννεφα ολόκληρα τρένα
και παίζει ο ουρανός μια τρελή μουσική
σ' εκείνη την πόλη δεν έχω κανένα
εκεί λεν πως κάποτε ζούσες κι εσύ

Φαντάσου ακροβάτη μου πάνω στη ρόδα
θα δίναμε μια στον αέρα και γεια
μη ξεχάσεις πριν παίξεις να πάρεις ανάσα
αυτό τ' όνειρο είναι μεγάλη βουτιά

Ανάβει τσιγάρο στα νύχια πατάει
και παίρνει το φάρμακο λέει ευχαριστώ
πολύ σας κοστίζει νομίζω δεν φτάνει
θα δούμε και χάνεται μες στο στενό

Έτσι όπως πήρε εσένα ο αέρας
θα πάρει κι εμένα μια μέρα η βροχή
αλήθεια εδώ δεν το ξέρει κανένας
πως το 'χουμε σκάσει καιρό απ' τη ζωή






O Πέτρος Σκυθιώτης σπουδάζει παιδαγωγικά.. Μένει στη Λαρισα.
Έχει διακριθεί με το γ' βραβείο στο 12ο πανελληνιο μαθητικό διαγωνισμό ποίησης. Πρόκειται για μια ευαίσθητη, λυρική φωνή που οραματίζεται, προβληματίζεται και ονειρεύεται.Ανερχόμενος ποιητής με πηγιαίο ταλέντο και κοινωνικές ευαισθησίες.

Δεν υπάρχουν σχόλια: