Τετάρτη 11 Απριλίου 2018

Ποιηση Χρονάς Γιώργος


                                                              Πίνακας: Roger Brown



Η εκδρομή
Και τι μ’ αυτό
δεν είναι λόγος ν’ αναβληθεί η εκδρομή.
Τι κι αν υπάρχει μονάχα ένας οπαδός
Εμείς
απ’ άλλους τόπους
χωρίς δουλειά
μπορούμε ν’ αποκλείσουμε
Αυτούς
που σ’ άλλους συλλόγους ξενυχτάνε.

Και τι νομίζετε
εμείς δεν βλέπουμε τα γυμναστήρια ρημαγμένα;
τα καφενεία με παράγοντες πολιτικούς;
και τα χωράφια μας με ξένους.

Καλώ τους οπαδούς ν’ ακολουθήσουν.
Δεν μας φοβίζουνε τα κύματα.
Οι εθνικόφρονες είναι χαζοί.
Τα πούλμαν ας μείνουνε ακίνητα.
Την όχθη θα την περάσουμε
πεζή.



---------------- 
In memoriam

Τελικά μπορεί και να μην είχε κατέβει ποτέ από κανένα τραίνο
και να 'ταν πριν από μένα εκεί να περιμένει κάποιον
κανέναν ή τίποτα. Μπορεί και να 'ταν ένα βαλσαμωμένο πουλί
στην οδό Πειραιώς ή ένα απολιθωμένο ελάφι πάνω στους βράχους
- τούτοι οι θάνατοι είναι ζωγραφισμένοι μέσα μας δίχως φτερά,
δίχως μουσική, δίχως εισόδους και εξόδους, έτσι μένουν θάνατοι
σε όλους τους καιρούς κάτω στο χώμα, στη γη.
Τελικά μπορεί και να μην ήμουν εγώ, αλλά ένας άλλος
που είχε φτάσει πριν από μέρες στο σταθμό κάτω από
το σταματημένο ρολόι περιμένοντας μέσα στο απόγευμα
της Κυριακής μια συνάντηση. Μπορεί και να 'μουν η προδομένη
διαδήλωση, ο λιποτάκτης, η είσοδος του νικημένου μέσα από το
πορτρέτο της υστεροφημίας του, η πρέζα.
Εκείνο το απόγευμα βρήκαμε το πρόσωπό μας. Δεν ήμασταν πια
εμείς. Ημαστε ωραίοι τότε. Κάτι το σπάνιο.

*
Θα παίζουν όπως τότε τα γραμμόφωνα,
τότε που έφυγε η Ρίτα και μείναμε μονάχες
μέσα στα μπορντέλα.
Δεν είχαμε ανθρώπους- ο Νίκος μόλις είχεν έρθει
από τις φυλακές, κι ο Σίμος γύριζε καρότσια με παιδιά
σε λούνα παρκ της επαρχίας
Είχαμε βγει πρωί στις πόρτες και περνάγαμε στις χτένες
τα μαλλιά μας
Θέλαμε μικρόφωνα, πλερέζες ριγμένες στις ωμοπλάτες,
αρώματα ακριβά για τα κορμιά μας.
Α Τζένη, τι έπρεπε να κάνουμε; Γέμιζε η αγορά
ψόφια άλογα αρσενικά και μεις με τσάντες ζητάγαμε
ψάρια.

*
Πάνε πια οι βόλτες στα λιμάνια
οι έρωτες, τα βιαστικά φιλιά πίσω από λαμαρίνες
μέσα στις παράγκες, πλάι στα λουτρά
Δωμάτια μικρά, δωμάτια μεγάλα, βοηθητικοί χώροι
και καρέγλες
φυλάνε καλά κλεισμένες τις αγάπες
Παρατεταμένες κι ανόητες πλέον.


(ποιήματα από τον τόμο "Τα ποιήματα 1973-2008, εκδόσεις Οδός Πανός, 2008)


Δεν υπάρχουν σχόλια: